Biała gorączka to efekt jego samotnej podróży na trasie Moskwa u Władywostok w 2007 r. Składają się na nią reportaże napisane podczas tej przeprawy łazikiem ale także z wizyty w Mołdawii i na Ukrainie. Bieda i alkoholizm, korupcja i łapówkarstwo, przemoc i przestępstwa, handel ludźmi i organami, samobójstwa, wyzysk i kryminał wszędzie wokoło to Rosja Badera. A nieszczęśliwy, biedny, często żyjący w nędzy lub na marginesie, często narkoman lub nosiciel HIV, obojętny na swój los, to zwykły obywatel tego kraju. Podróż ma swój początek w Moskwie. Miejscu, gdzie ścierają się ze sobą poglądy, interesy, mieszają się grupy społeczne, ukazana jest hierarchia. Mamy tu szczegółowy opis funkcjonowania ämientówö czyli milicjantów, szeroko rozwiniętej narkomanii, subkultur. Poznajemy rosyjski slang. Przechodzimy przez Rosję: tutaj drugą Afrykę pod względem ilości zakażeń wirusem HIV. Bo tutaj nie tylko narkomania i niebezpieczny seks są przyczynami zakażeń ale bardzo często transfuzje krwi. Korupcja jest wszędzie i obejmuje przedstawicieli różnych grup społecznych. Sam żebrak na ulicy rozlicza się z milicjantem, do tego lekarze a dalej mafia i haracze. Wszyscy są ze sobą w jakiś sposób powiązani, zależni od siebie co sprawia, ze oddzielnie stają się bezsilni a razem sprawiają, że zanikają wszelkie prawa obywatelskie i wytwarza się nowy swoisty zdegenerowany system funkcjonowania państwa. Bader zwraca uwagę na zarobki ludzi, na nędzę, na ochronę środowiska, porusza wiele bolesnych tematów. A potem Hugo-Bader podróżuje dalej na północ, na wschód, na Syberię. Im dalej, tym poznajemy bardziej dzikich ludzi, odkrywamy pierwotność ich zachowań, brak chociażby instynktu samozachowawczego w codziennym działaniu i życiu. A przede wszystkim widzimy tytułową äbiałą gorączkęö, poznajemy historię ludzi, którzy dokonują samounicestwienia poprzez uzależnienie od alkoholu. Biała gorączka to faktycznie äadelirium tremens, jedna z najczęstszych psychoz alkoholowych. Pojawia się dwa, trzy dni po przerwaniu pijackiego ciągu. Zaczyna się od bezsenności, niepokoju, a potem przychodzą halucynacje. U jednych wzrokowe, u innych słuchowe. Widzą dziwne, bardzo ruchliwe postaci, stwory, zwierzęta. Słyszą głosy, które ich obrażają, grożą im, wymyślają, oskarżają albo każą coś zrobić, na przykład popełnić samobójstwo albo wziąć siekierę i odrąbać sobie rękę.ö